W zależności od tego, jak zostało opracowane oprogramowanie konfiguracyjne (silnik reguł) można rozróżnić oprogramowanie deklaratywne lub proceduralne.
W zależności od używanego typu, niektóre funkcje mogą być dostępne lub nie.
Procedury dochodzą do wyniku sekwencyjnie, wykonując serię podprocedur lub operacji w precyzyjnej kolejności. Wiele systemów CPQ jest opartych na metodologii proceduralnej.
Rozwiązania są ukryte w strukturze.
Oprogramowanie działa jako „selektor” poruszający się po gałęziach struktury produktu, wykonując szereg kroków prowadzących do rozwiązania.
Tego typu podejście tworzy jednak nadmiarowość części wspólnych (np. “koło” może należeć zarówno do “auta”, jak i do „zawieszenia”).
Logika jest mieszana z kodem: wejście → logika → wykonanie procesu
Konfigurator deklaracji wziął swoją nazwę od języka deklaratywnego (podobnego do stosowanego w programie Excelu), służącego do wykonywania operacji na wprowadzanych danych. Kolejność wprowadzania danych nie ma znaczenia.
Dla tych, którzy pracują nad zamówieniami ze złożonymi systemami maszyn, z wieloma iteracjami obliczeń z wieloma „zależnościami” (np.niektóre wielkości, które zależą od innych i powodują ponowne przeliczenie modelu), deklaratywne konfiguratory znacznie skracają czas dostosowywania oprogramowania i oferują możliwości przetwarzania niezrównane w porównaniu do konfiguratorów proceduralnych.
Rozwiązania są deklarowane na podstawie podanych danych.
Konfigurator wybiera rozwiązanie w oparciu o zdefiniowane wymagania (np. Chcesz mieć samochód poruszający się z prędkością 250 km/h, pięciodrzwiowy, z klimatyzacją, w kolorze białym itp.).